Lego® Serious Play w uczeniu dorosłych | LSP in adult learning

Przez wiele lat poszukiwałam trenerskich metod i narzędzi, które będą pasowały do mojego osobistego stylu lepiej niż autorskie gry szkoleniowe. Takich, które podkreślą, ważny dla mnie, proces kreatywnego i uwspólnionego uczenia się. Zaczęłam od zachwytu nad grami symulacyjnymi - idealnymi do tematów od budowania zespołu przez zarządzanie konfliktami po przywództwo. Nie są one jednak pozbawione wad. Wielu uczestnikom i uczestniczkom trudno poruszać się po abstrakcyjnych fabułach i trudnych scenariuszach w oderwaniu od sytuacji konkretnej osoby, grupy czy firmy. W 2017 roku podczas warsztatu z Michelem Cloostermanem odkryłam Lego® Serious Play.

Metoda, jeszcze nie w pełni upowszechniona w Polsce, opiera się na wyobraźni, metaforze, ale przedstawia bardzo osobiste opinie i pomysły w dosłownej i fizycznej formie. Indywidualny model jest czymś, co daje głos - tym samym, którzy na co dzień dużo mówią i wiedzą jak zarządzać, ale być może nie wiedzą, jak słuchać. I tym, którzy na co dzień szukają przestrzeni do prezentacji swoich pomysłów. Grupy uczestniczące w warsztacie i poszukujące rozwiązania wybranego problemu (opisu sytuacji, wspólnego celu) budują indywidualne modele, dzielą się osobistą opinią na dany temat przy pomocy tego modelu, po czym budują wspólne konstrukcje i nadają im znaczenia. Budują otoczenie i powiązania z innymi zmiennymi, zastanawiają się nad wpływem tych zmiennych na trwałość rozwiązania. Te proste kroki i interesująca forma skłoniły mnie do wykorzystania klocków i metody najpierw w społecznościach, gdzie ważne było usłyszenie głosu każdej osoby. Pracowałam z młodzieżą ze szkół zawodowych w programie, który miał budować ich zaangażowanie w aktywność samorządową. Klocki LEGO zdały egzamin. Indywidualne modele pozwoliły usłyszeć wiele ciekawych historii, które ukształtowały młodych ludzi i które mają wpływ na ich pomysły i plany. Na czas budowania z klocków szkolnej strategii samorządowej mieliśmy demokrację! Warsztaty strategiczne z wykorzystaniem Lego® Serious Play testowałam również na spotkaniu partii politycznej i w grupie nauczycielskiej. To co intryguje w sytuacji szkoleniowej z osobami dorosłymi i klockami Lego to zniecierpliwienie i zdziwienie zamiast ciekawości. - Klocki? Będziemy się bawić? – słyszę czasem. I choć Lego Serious Play jest jak najbardziej serious (ang. poważna), to czy to nie przez zabawę i doświadczanie uczymy się efektywnie? Na szkoleniach oczekujemy osoby wszystkowiedzącej, liderskiej, z autorytetem wyrażanym w bardzo stereotypowy sposób, zamiast facylitatorki, która przeprowadzi osoby dorosłe, z określoną wiedzą, przez proces uczenia się, która wydobędzie z osób na sali, ich doświadczenia i wiedzę, która zostawi im przestrzeń.

Zastosowań metody Lego® Serious Play może być wiele i w firmach i urzędach. I ja bardzo chcę je eksplorować. Wszędzie tam gdzie pojawia się grupa ludzi, która chce wymyślić nowy produkt, zastanowić się nad kierunkami rozwoju zespołu, ustalić strategię, warto pomyśleć o Lego® Serious Play.

Autorka: Klaudia Wojciechowska

  

EN

For many years I have been searching for methods and tools that will fit my personal style better than original training games. Those that would emphasize, important to me, the process of creative and collaborative learning. I started with an enthusiasm for simulation games - ideal for topics ranging from team building through conflict management to leadership. However, they are not without their drawbacks. Many participants find it difficult to navigate abstract storylines and challenging scenarios in isolation from the situation of a particular person, group or company. In 2017, thank to a workshop with Michel Cloosterman, I discovered Lego® Serious Play.

The method, not yet fully popularized in Poland, is based on imagination, metaphor, but presents very personal opinions and ideas in a literal and physical form. The individual model is something that gives voice - to those who talk a lot every day and know how to manage, but perhaps don't know how to listen. And to those who are looking for a space to present their ideas. Groups participating in the workshop and looking for a solution to a chosen problem (a description of a situation, a common goal) build individual models, share their personal opinion on a given topic using that model, then build common constructs and give them meaning. They build surroundings and links to other variables, and think about the impact of these variables on the sustainability of the solution. These simple steps and interesting form led me to use the blocks and method first in communities, where it was important to hear each person's voice. I worked with young people from vocational schools in a program to build their involvement in school government activism. LEGO bricks passed the test. The individual models made it possible to hear the many interesting stories that shaped the young people and that influence their ideas and plans. For the time of building a school self-government strategy out of the blocks, we had democracy! I also tested strategy workshops using Lego® Serious Play at a political party meeting and with a group of teachers. What is intriguing about a training situation with adults and Lego blocks is impatience and astonishment instead of curiosity. - The blocks? Are we kids? - I hear sometimes. And while Lego Serious Play is as serious as it gets, isn't it through play and experience that we learn effectively? At training sessions, we expect an all-knowing person, a leader, with authority expressed in a very stereotypical way, instead of a facilitator who will guide adults, with specific knowledge, through the learning process, who will bring out from the people in the room, their experiences and knowledge, who will leave them space.

The applications of the Lego® Serious Play facilitation method can be many both in companies and offices. And I very much want to explore them. Wherever there is a group of people who want to come up with a new product, think about team directions, set a strategy, think about Lego® Serious Play.  

Author: Klaudia Wojciechowska